Motto: To nie wiek decyduje o mądrości czy dojrzałości, ale doświadczenie.
Wiek: 6 miesięcy
Płeć: Wadera
Stanowisko: Przyszła strażniczka bądź wojowniczka.
Partner: Za młoda i jakoś specjalnie się do tego nie garnie.
Aparycja: Lakota to młoda wadera. Średniego wzrostu, jak na swój wiek. Ma sierść o barwie kości słoniowej, miejscami przechodzącą w śnieżną biel, albo wręcz przeciwnie - delikatny krem. Jej futerko jest puszyste i dobrze chroni przed zimnem. Tworzy małą kryzę na karku i szyi. Jako szczenię, jej wygląd z pewnością ulegnie pewnym zmianom, gdy będzie rosnąć. Są jednak cechy, które pozostaną niezmienne. Między innymi oczy o barwie złoto - żółtej, intensywne i przyciągające spojrzenie. Duży, jasnoróżowy nos również zalicza się do tego grona, tak jak różowe poduszeczki łap i ciemne, brązowe pazury. Jakby tego było mało, Lako jest szczupła i posiada długie łapy, co mogło by w przyszłości zaowocować szybkością i zwinnością, jakiej brak u wilków o bardziej pokaźnej posturze. Niestety, jest to skutek wychudzenia, aniżeli genów. Lakota w przyszłości nabawi się mięśni i siły, zamiast szlifować szybkość. Jedna tylko cecha pozostanie wspólna: zwinność. Młoda wadera jest i będzie niesamowicie zwinna, zdolna wyślizgnąć się każdemu. Co można uznać za atut Lakoty? Uszy. Duże, wysoko osadzone i choć z wiekiem nie będą nadawały jej komicznego wyglądu, teraz wyglądają jak dwa radary, zdolne usłyszeć każdy szelest. No cóż, kiedy Lako urośnie jej uszy nie będą już niczym niezwykłym. Na tym mogła bym skończyć, gdyby nie jeszcze jedna kwestia. Wadera ta porusza się z lekką gracją, płynnie, co jest dość nietypowe u szczeniąt, które zazwyczaj są dość ciapowate i pozbawione płynności ruchów, którą odznaczają się dorosłe osobniki.
Osobowość: Lakota była zmuszona szybko dorosnąć, choć jej się to nie do końca udało. Jak na szczeniaka przystało jest bardzo ciekawska, życie nauczyło ją jednak nie być zbyt lekkomyślną czy naiwną. Z pewną dozą rezerwy podchodzi do rzeczy nowych i nieznanych. Ktoś mógł by powiedzieć, że pewne zdarzenia zabiły w niej szczeniaka. Jest to jednak nieprawda, bo choć ostrożna, nadal potrafi podejść do niektórych sytuacji ze szczenięcą naiwnością, co czasami kończy się dobrze. Lako jest osobą cichą, milczącą i cierpliwą (jak na szczenięce standardy), tak więc dla niektórych dorosłych może być istnym kłębkiem futrzastej energii. Jednak jeśli wilk miał już do czynienia z młodymi z łatwością dostrzeże różnice między nimi a Lakotą. Wadera ta była zmuszona zrezygnować z pewnych szczenięcych przywilejów, po to by przeżyć. Musiała wyrzec się swojej energicznej, lekkomyślnej i ufnej natury, która każe młodym wszędzie wtykać nos i zupełnie nie uważać na niebezpieczeństwa. Jeśli już będzie zmuszona rozmawiać z obcym wilkiem, polegać będzie na uprzejmości i uległości. Próba dominacji ze strony szczenięcia mogła by w najlepszym wypadku wywołać śmiech, a w najgorszym spowodować śmierć wadery. Lakota potrafi się jednak odgryźć. Nie jest typem, który da sobą dyktować. Poczekaj aż podrośnie! Lako zapowiada się na buntowniczą i dominującą osobniczkę, która choć sympatyczna, będzie największą zmorą wilków, które jej podpadną. Jest niesamowicie pamiętliwa, a zemstę może odłożyć na później ... na przykład do czasu aż podrośnie i przybędzie jej mięśni, oraz siły. Gdzieś tam w środku, pragnie by ktoś się nią zaopiekował i zastąpił dotychczasową rodzinę. Nauczył życia. W głębi duszy tęskni za czasami, gdy mogła baraszkować z rodzeństwem, nie przejmując się niczym więcej od tego by przewrócić starszego o kilka minut brata. Teraz cały jej świat napędza jedno słowo: przeżyć. Lako jako sześciomiesięczne szczenię nie ma zbyt dużych uzdolnień jeśli chodzi o polowanie. Potrafi złapać jakąś małą, głupiutką mysz bądź inne chore i słabe zwierzątko, na przykład ptaka ze złamanym skrzydłem. Lakota przejawia umiejętności doskonałej orientacji w terenie, choć na zupełnie nowym terytorium może być z początku lekko zagubiona. Nie jest przecież jasnowidzką. Jak dotąd przeżyła, co może wskazywać iż jest wytrzymała, choć nie należy przesadzać. Na życie patrzy optymistycznie z dużą ilością nadziei na lepsze jutro. Rzadko zdarza jej się marudzić i narzekać na trudne warunki. Słowo "walka" budzi w niej mieszane uczucia. Bitwy są czymś normalnym w życiu każdego wilka, ich podstaw uczą się już jako szczeniaki, bawiąc się między sobą. Z drugiej strony walka zawsze przynosi śmierć. Giną tam różne wilki z obu stron, a mała Lakota nie chciała by już nikogo więcej stracić. Mimo to planuje objąć posadę związaną z walką i nieustanną czujnością. Jako młoda wadera ma przed sobą całe życie. Jej charakter może zmienić się z wiekiem, kiedy zacznie dorastać i patrzeć na świat zupełnie inaczej. Jednak mimo to Lakota będzie wierną i lojalną przyjaciółką, niechcącą skrzywdzić bliskich jej osób. To wadera, która z łatwością może się przywiązać, jeśli ktoś okaże jej serce i przygarnie. Potrafi zachowywać się taktownie i kulturalnie, choć czasami widać wyraźne braki w kontaktach z innymi wilkami, których nabawiła się podczas życia w samotności.
Kontakt: sowa38
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz